រឿងស្មោះត្រង់ បង់ឋានៈ (វគ្គ២)

រឿងស្មោះត្រង់ បង់ឋានៈ (វគ្គ២)

          បន្ទាប់ពីត្រូវដកហូតតំណែងជាអភិបាលខណ្ឌច្បាអំពៅរួចមក សារុនបានទៅសម្ងំ​​រស់​​នៅ​​ជាមួយភរិយារបស់គាត់នៅឯជាយក្រុង។ លោកសារុន វ័យ៤៣ឆ្នាំ ត្រូវរស់នៅក្រោមការ ចំណាយថវិការបស់ភរិយារបស់គាត់ តែគាត់មិនដែលអស់សង្ឃឹមក្នុងជីវិតម្តងណាឡើយ ក្នុង​​ការតស៊ូរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ។ សារុន តែងតែទៅហូបការហ្វេ មើលកម្វិធីប្រដាល់ ឬបាល់ទាត់ ជា​​​មួយអ្នកភូមិជាយក្រុង​​យ៉ាង​​ស្ងប់ស្ងាត់ ប្រៀបបានជាមនុស្សសាមញ្ញម្នាក់។ ពេលខ្លះ សារុន អង្គុយ​​​ស្តាប់យ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះការវិភាគនយោបាយ និងមតិរិះគន់របស់អ្នកភូមិ។ ពេលខ្លះលោកសារុនងក់ក្បាលហាក់បង្ហាញពីការយល់ស្របចំពោះការលើកឡើងរបស់អ្នក​​​ភូមិ។ លោកសារុន មិនដែលជំទាស់ ឬប្រមាថរាល់ការលើកឡើងនេះទេ ប៉ុន្តែជាទូទៅលោក​​​សារុន តែងតែលើកយកគំនិតអ្នកភូមិទាំងនេះ មកពិចារណា និងពិភាក្សាជាមួយ​​ភរិយា ដ៏មាន​​សម្រស់របស់លោក។ ភរិយារបស់លោកសារុន ក៏តែងតែគំាទ្រ និងលើកទឹកចិត្តលោក​​សារុន​​ផងដែរ ព្រោះខ្លាចលោកសារុនបាក់ទឹកចិត្ត ក្រោយពីធ្លាក់តំណែង ធ្វើឲ្យលោកសារុនរីករាយ​​ជានិច្ចទោះបីជាគ្មានអំណាចក្តី។

          ព្រឹកថ្ងៃមួយ ខណៈពេលលោកសារុនកំពុងអង្គុយទទួលទានគុយទាវ កាហ្វេ ជាមួយ អ្នកភូមិដូចរាល់ដង ស្រាប់តែក្រុមនគរបាលព្រហ្មទណ្ឌមួយក្រុម ប្រដាប់ដោយអាវុធគ្រប់ដៃ រួមជាមួយព្រះរាជអាជ្ញាផងបានមកដល់ ហើយចាប់ខ្លួនលោកសារុនម្តងទៀត។ លោកព្រះ​​រាជអាជ្ញាបានប្រាប់លោកសារុនថា លោកសារុនត្រូវចាប់ខ្លួនពីបទប្រព្រឹត្តអំពើពុករលួយ កាល​​​​​ពីកំពុងមានអំណាច ហើយ​​​ការចាប់ខ្លួននេះធ្វើឡើងតាមពាក្យបណ្តឹងរបស់អង្គ​​ភាពប្រឆាំង​​អំ​​ពើ​​​ពុករលួយ ដែល​​ទទួល​​ពាក្យបណ្តឹងតពីស្រ្តីអ្នកជំនួញ ដែលមានខ្នងក្រាសម្នាក់។ លោក​​សារុន ត្រូវបានស្រ្តី វ័យជា៣០ឆ្នាំម្នាក់ប្តឹងទៅអង្គភាពប្រឆាំងអំពើពុករលួយ ពីបទជម្រិត​​ទារ​​ប្រាក់មិនបានសម្រេច កាលពីឆ្នាំមុន នៅពេលស្រ្តីរូបនេះ ធ្វើលិខិតសុំសាងសង់លំ​​នៅដ្ឋាន​​លក្ខណៈជាភូមិគ្រឹះ នៅជាប់មាត់ច្រាំង និងដងផ្លូវ។ លោក​​សារុន ពុំបានតមាត់ ឬសួរនាំអ្វីទេ ព្រោះលោកជឿជាក់លើខ្លួន​​លោកថា លោកពុំបានធ្វើអ្វីខុស ម្យ៉ាងលោកមិនចង់និយាយ​​អ្វីវែង​​ឆ្ងាយ និងត្រូវទុកតួនាទីនេះ​​ឲ្យទៅមេធាវីរបស់​​លោក។ ឯក្រុមកងនគរបាល និងព្រះអាជ្ញា បាននាំខ្លួនលោកមកកាន់តុលាការ និងប្រគល់ភារកិច្ចនេះ ឲ្យទៅចៅក្រមស៊ើបសួរ សួរនាំ​​លោក​​សារុនបន្ត។ នៅចំពោះមុខចៅក្រមស៊ើបសួរ លោកសារុនបាននិយាយដដែលៗថា លោក​​​​មិនបានធ្វ់អ្វីខុសទេ។ លោកជឿជាក់លើខ្លួនឯង ព្រោះ​​​ការឡើងកាន់អំណាចរបស់លោក គឺមិនមែនកើតឡើងដោយសារការសូកប៉ាន់នោះទេ។ លោកសារុន បានទាមទារឲ្យលោកចៅ​​​ក្រមដោះលែងខ្លួនជាបណ្តោះអាសន្ន និងរង់ចាំមេធាវី​​របស់លោកមកឆ្លើយសំណួររបស់​​​ចៅ​ក្រម។ លោកចៅ ក្រមស៊ើសួរ មិនបានយល់ស្របតាម​​ការ​​លើកឡើងរបស់លោកសារុនឡើយ ហើយលោកចៅក្រម បានសម្រេចចិត្តឃុំខ្លួន​​លោក​​សារុននៅពន្ធនាគារជាបណ្តោះអាសន្ន។

បន្ទាប់ពីចៅក្រមស៊ើបសួរ ប្រាកាសឃុំខ្លួន លោកសារុន គ្មានតក់ស្លុតបន្តិចឡើយ ព្រោះលោក​​មិនបានធ្វើអ្វី តាមការចោទប្រកាន់នេះទេ។ លោកសារុន បែរជាអស់សំណើចចំពោះការចោទ​​ប្រកាន់របស់លោកចៅក្រមទៅវិញ ប៉ុន្តែ លោកនៅតែជឿជាក់ថា នៅពេលមេធាវីលោកមក​​ដល់ លោកនឹងត្រូវបានធានាឲ្យនៅក្រៅឃុំបាន។ មិនយូរប៉ុន្មាន មេធាវីរបស់លោកបានមក ដល់ហើយបានដាក់ពាក្យសុំធានាលោកសារុនឲ្យនៅក្រៅឃុំ ព្រោះសារុនពុំបានប្រព្រឹត្តអំពើ ពុករលួយ ដូចក្នុងពាក្យបណ្តឹងនោះឡើយ។ លោកមេធាវីលើកឡើងថា ការប្តឹងលោកសារុន ធ្វើឡើង គឺដោយសារគំនុំគុំគួន និងឈ្នានីសប៉ុណ្ណោះ ពុំមែនជារឿងពិតឡើយ។ មេធាវីលោក​​​សារុន បានអះអាងទៀតថា លោកសារុន ជាមនុស្សស្អាតស្អំ និងស្មោះត្រង់ម្នាក់។ បើសិនជា លោកសារុន ពិតជាបានប្រព្រឹត្តកំហុស ដូចការលើកឡើងរបស់អង្គភាពប្រឆាំងអំពើពុករលួយ ឬដូចការចោទប្រកាន់របស់ចៅក្រមមែន ម្ល៉េះ លោកសារុនមិននៅសម្ងំឲ្យគេមកចាប់ខ្លួន ដោយ​​ស្រួលនោះទេ។

ទោះបីយ៉ាងនេះក្តី ក៏លោកចៅក្រម នៅតែមិនអនុញ្ញាតឲ្យលោកសារុននៅក្រៅឃុំដែរ  ហើយ​​បានសម្រេចបញ្ជូនសំណុំរឿងនេះ ទៅចៅក្រមជំនុំជម្រះ ដើម្បីជំនុំជម្រះ។

មិនយូរប៉ុន្មាន ថ្ងៃជំនុំជម្រះបានមកដល់។ ដោយឈរនៅក្នុងរង្វង់ក្រចកសេះ ក្នុងសាលជំនុំ​​ជម្រះ ដែលគ្មានម៉ាស៊ីនត្រជាក់ និងអវត្តមានដើមបណ្តឹង  លោកសារុន បានប្រាប់​​ទៅចៅក្រម​​​ជំនុំជម្រះទាំងបីនាក់ ដោយគ្មានតក់ស្លុតថា ខ្ញុំសូមជម្រាបលោកតុលាការថា អ្វីដែលគេចោទ ប្រកាន់នេះ គឺជាការមួយបង្កាច់បង្ខូចឈ្មោះខ្ញុំទេ។ ខ្ញុំមិនបានធ្វើទង្វើគ្មានសីលធម៌ស្មើនឹង​​ទោស​​ក្បត់ជាតិនេះទេ ប៉ុន្តែអ្វី ដែលខ្ញុំធ្វើ គឺដោយសារខ្ញុំស្រលាញ់ជាតិរបស់ខ្ញុំ ស្មោះត្រង់​​ចំពោះ​​​​​​ជាតិរបស់ខ្ញុំ ជាពិសេសខ្ញុំត្រូវការឲ្យខណ្ឌរបស់ក្លាយជាខណ្ឌគម្រូ ក្នុងការអភិវឌ្ឍ ប្រកប​​ដោយបរិស្ថាន និងផាសុខភាព។ ខ្ញុំមិនត្រូវការឲ្យខណ្ឌរបស់ខ្ញុំ ដូចខណ្ឌនានា ដែលគ្មាន​​សណ្តាប់ធ្នាប់ គ្មានរបៀបរបប ក្នុងការរស់នៅទេ។

ស្តាប់ការពន្យល់របស់លោកសារុនហើយ ប្រធានចៅក្រមជំនុំជម្រះ បានសួរលោកសារុនបន្ត ថា លោកថា លោកជាមនុស្សស្មោះត្រង់ និងស្រលាញ់ប្រជាជន ស្រលាញ់ការអភិវឌ្ឍ ចុះ​​ហេតុ​​​​​អ្វី បានជាប្រជាពលរដ្ឋ គ្រាន់តែសុំសង់លំនៅដ្ឋាន លោកបែរជាមិនអនុញ្ញាត ហើយ​​បែរ​​ជាទាមទារឲ្យគេបង់ប្រាក់ឲ្យខ្លួនចំនួនបីម៉ឺនដុល្លារបន្ថែមទៀត។  ចំពោះរឿងនេះ តើលោក​​ដោះ​​​​សារយ៉ាងម៉េចដែរ?។ 

លោកសារុន ដែលមើលទៅនៅតែរឹងប៉ឹង បានបញ្ចេញស្នាម​ញញឹមបន្តិច រួចងាកមក​​មើល​​ភរិយា និងមេធាវីរបស់​​លោក ដែលកំពុង​​អង្គុយ​​​នៅក្នុងសវនាការ មុននឹងឆ្លើយទៅកាន់ចៅ​ក្រម។លោកសារុនពោលថា រឿងនេះហើយ ដែលខ្ញុំកំពុងតែចង់សួរទៅលោកចៅក្រមវិញថា តើលោកមានឯកសារច្បាស់ទេថា ខ្ញុំបានជម្រិតទារប្រាក់ពីពលរដ្ឋដ៏កម្សត់របស់ខ្ញុំ?។ តើលោក​​ជឿទេថា គ្រាន់តែសាងសង់លំនៅដ្ឋាន ត្រូវតែបង់ប្រាក់រហូតបីម៉ឺនដុល្លារ?។

លោកសារុនិយាយដល់ត្រឹមនេះ ចៅក្រមមើលមុខគ្នា ឯលោកសារុនបន្តចម្លើយ។ ខ្ញុំសូម ជម្រាបលោកចៅក្រមទាំងបីថា មូលហេតុដែលខ្ញុំមិនអនុញ្ញាតឲ្យម្ចាស់លំនៅដ្ឋាន​​នោះសាង​​សង់​​នៅទីកន្លែងនោះគឺដោយសារ  ម្ចាស់លំនៅដ្ឋាន មិនបានបំពេញតាមតម្រូវការ ដែលខាង​​ខណ្ឌទាមទារដូចជា ខាងមុខលំនៅដ្ឋាន ត្រូវតែមានឃឿន ឬចិញ្ចើមផ្លូវ យ៉ាងតិចពីរម៉ែត្រកន្លះ ទៅបីម៉ែត្រ ទីពីរ មិនត្រូវសាងសង់ខ្ពស់ជាងគេហួសហេតុ និងទីបី ត្រូវសាងសង់ ដោយទុកចំ ណីទន្លេ យ៉ាងតិចដប់ម៉ែត្រដែរ។ ប៉ុន្តែសំនើខាងយើង ត្រូវបានម្ចាស់លំនៅដ្ឋាច្រានចោល និងនៅតែទាមទារសាងសង់ចូលមកលើចិញ្ចើមថ្នាល់ថែមទៀត។ ចំណុចនេះ ខ្ញុំសុំឲ្យលោក ចៅក្រមពិចារណា ប្រសិនបើលោកចៅក្រមជាខ្ញុំ តើលោកចៅក្រមយល់យ៉ាងណា?។ គេអាង មានបងប្អូនជាមន្រ្តីធំ គេគំរាមខ្ញុំ ថាគេត្រូវតែសង់លំនៅដ្ឋាននេះឲ្យបាន ហើយខ្ញុំនៅតែ​​ហាម​​ជាដាច់ខាតថា មិនអនុញ្ញាត។ ដូច្នេះ តម្រូវការរបស់ខណ្ឌខ្ញុំ គឺត្រូវគាត់រំខាន។ ខ្ញុំមិនបានខ្លាច អំណាចមន្រ្តីណាម្នាក់ ដែលប្រព្រឹត្តខុសតួនាទីទេ។ ដូចខ្ញុំបាននិយាយតាំងពីថ្ងៃឃាត់ខ្លួនមក ម៉្លេះថា ខ្ញុំត្រូវការរៀបចំសណ្តាប់ធ្នាប់របៀបរៀបរយក្នុងខណ្ឌរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំមិនត្រូវការឲ្យ​​ខណ្ឌ​​របស់ខ្ញុំ នៅរញ៉េរញ៉ៃទៀតទេ។ តែបំណងល្អរបស់ខ្ញុំ ទីបំផុត គឺបែបនេះ។

ស្តាប់ការរៀបរាប់ដ៏ក្បោះក្បាយ និងម៉ឺងម៉ាត់របស់លោកសារុន ចៅក្រមទាំងបី ក៏ប្រកាសបិទ សវនាការ និងសុំលើកពេលទៅប្រកាសសាលក្រមនៅមួយសប្តាហ៍ក្រោយទៀត។

ដោយ សំរែ  (នៅមានត)